ไม่กี่วันหละ ก็จะถึงวันที่ทำให้แม่ร้องไห้ครั้งแรกให้กับเรา และเจ็บปวดที่สุด (อันนี้ฟังมาอีกที ) เราก็ร้องนะวันนั้น ไม่ร้องธรรมดาด้วย ภาษาบ้าน ๆ เรียกว่า หลับหูหลับตาร้อง แหกปากร้อง ร้องลั่นโรงบาล เลยหละ แต่ไม่รู้ร้องเพราะอะไร จำไม่ได้หละ อิอิ!! สงสัย ร้องเพราะอยากไปเล่นน้ำสงกรานต์ หุหุ
ขอบพระคุณพ่อและแม่ที่สุด ที่ทำให้เราเกิดมา และ อบรมเลี้ยงดูให้ลูกเป็นคนดี คนหนึ่งของสังคม ถึงจะไม่ดีที่สุด แต่ก็ไม่ได้เลวโดยเจตนา ลูกจะตอบแทนคุณ ด้วยการเป็นคนดีของพ่อและแม่และสังคม
สำหรับปีนี้ ตรงกะวันครบรอบเลย จะเรียกไรหละ เรียกไม่ถูกอิอิ ตรงกะวันจันทร์วันที่เกิด เออนั่นหละ ปีนี้เลยมีโปรแกรม ไปบวชชีพราหมณ์ที่วัดป่าเขาคงคา วัดที่ อ.ครบุรี บ้านเกิด กำหนด 3 วัน จริง ๆ อยากบวชสัก 7 วัน แต่เวลาไม่อำนวย หรือจะเรียกว่าบุญไม่ถึงก็คงใช่ 5555 ศีล 8 จะไหวไหมธนภร!! 555...
ลองดูก่อนละกัน โปรแกรมอิ่มบุญครั้งนี้ มีพ่อ แม่ และป้า ไปบวชเป็นเพื่อนด้วย สำหรับแม่กับป้า เค้าบวชเป็นกิจไปแล้ว มีพ่อนี่หละ ที่ยอมบวชซะที พ่อยอมทุกอย่างเพราะลูกสาวคนนี้เสมอ ถึงลูกจะเอาแต่ใจ และดื้อตาใส กับพ่อเสมอมาก็ตาม...ขอภาวนา ให้บรรลุผ่านไปด้วยดีด้วยเถอะ สาธุ แต่คิดว่าจะทำให้ดีที่สุด เพราะมีพ่อกับแม่ เป็นกำลังใจอยู่ข้าง ๆ อิอิ ทุก ๆ อย่าง ก็ยังเหมือน ๆ เดิม ที่เพิ่มเติมคือ ความแก่ ..55555 +++
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น